Tovenaar Henk nam gelukkig de hele audio sessie op en zo straks vertelde Henriette dat ze had opgelet. 
Via haar ontvouwde zich een beknopte samenvatting, genoeg helder omschreven zodat ik later die middag op de bank wist wat er  was gezegd. Ik was compleet wazig geweest, in totale verdoving geraakt en blurry bij het leven. Kwam dat door het drankje? Nee, ik kan wel tegen een beetje whisky. Of was het iets anders geweest wat me drogeerde? Had Roos er iets anders doorheen gegooid? Van paranoia genoot ik niet vaak, maar omdat ik nog niet bekend was met dissociatie kon ik niks anders fantaseren. Mijn zweet wat zich had opgestapeld en exponentieel vermeerderd had, heeft zich tot een naar indringende geur ontwikkeld en ik wilde zo snel mogelijk douchen en andere kleren aan doen. Henriette ging een grote bestelling afhalen bij de snackbar - deed er even lang over dan dat ik mijzelf schoonmaakte - en we konden ter zijner tijd meteen eten. De friet rook fantastisch in mijn neus en bracht mij met de romig zompige pindasaus me weer tot leven. Gulzig genoot ik van de vette hap.
'En hoe heb je de sessie beleefd?', ik zag dat ze haar nieuwsgierigheid niet langer kon bedwingen. Ik had haar gevraagd om me even bezinningstijd te geven op de weg terug, en had haar de vraag terug gesteld. Natuurlijk vond ze het allemaal fantastisch en bovennatuurlijk geweldig. Vooral toen Henk gokte dat mijn vader was overleden met een geheim voor mijn moeder. En dat ik diep verdriet met me meedraag aangezien ik geen afscheid heb weten te nemen van m'n pa. 
Ja, dat is inderdaad waar mijn hart een slagje van over sloeg. Maar mijn analytische en rationele deel vond het allemaal slordig van Henk. Hij had toch zeker toegang tot Henriette die haar mond voorbij praat bij het minst en geringste. Zij heeft het gegarandeerd over haar beste vriendin gehad gedurende de afgelopen jaren. Ik ben niet heel verbaasd door zijn toevallige 'helderheid'. 
Waar ik mij het meest zorgen om maakte is dat hij wist, en niemand kon dat weten, dat ik mijn moeder ooit probeerde te vergiftigen. Het gebeurde in een opwelling. Ergens had ik gelezen over een overdosis nootmuskaat dat dat wel eens dodelijk kon zijn. En terwijl mijn aartsvijand, voorheen moeder, weer eens iets zei over mijn gebreken naar God en haar, 'schoot' ik zogenaamd uit met de nootmuskaat. Die vrouw had natuurlijk nooit het hele gerecht opgegeten, want te veel nootmuskaat was gewoonweg niet te vreten. Maar ow, mijn wrok jegens die vrouw was aanzienlijk fors en omvangrijk geworden in die buiten gewoon lange pubertijd. De opbouw van jaren haat kon zijn weg ineens vinden in een opwelling. Zou ik gerouwd hebben als mijn poging tot moord gelukt was? 
Ik schaamde mij naar Henriette, naar Henk en vooral schaamde ik me voor mezelf. Shit, wat een slecht persoon was ik.
Henk die helaas de spijker op de kop sloeg door te zeggen dat ik mijn boosheid jegens mijn moeder nooit heb geuit of verwerkt had, nam het onderwerp als opstap naar een aanbeveling van een goede therapeut die familie opstellingen gaf.
Omdat ik geen idee had wat iemand deed als er familie opstellingen gegeven werd was ik voorzichtig en wat ongewild sceptisch. Wilde ik deze man de magiër wel echt een kans geven, of vond ik het nodig om hem innerlijk blijvend te bespotten?
Henriette had me al het nummer van haar lichaamstherapeut gegeven. En nu kreeg ik ook nog eens een therapeut erbij die familie opstellingen deed. Jippie, ik krijg het nog druk, dacht ik honend. 
Op mijn mobiel Google ik familie opstellingen en prop nog een paar frietjes mijn mond in.  
Wikipedia is mijn vriend: 
Een familieopstelling is een therapeutische sessie waarbij een deelnemer een vraagstuk inbrengt waar hij of zij helderheid over wil krijgen. Voor de hoofdrolspelers in dat vraagstuk, vaak familieleden van degene die het vraagstuk inbrengt, worden andere deelnemers uitgekozen als 'representant'.

De uitleg maakt me alleen maar verwarrender. 
'Doe nou niet zo ongezellig', ik krijg een voet tegen mijn been geschoven van Henriette. Voorlezen betrekt haar en geeft haar rust, dus ik lees hardop voor wat ik nog steeds niet begrijp. 
'Vertel me maar eens wat hier wordt bedoeld', en kijk haar aan voor uitleg. 
Ze probeerde het uitstekend, maar ik denk dat mijn IQ gewoonweg wat lager is dan die van haar. 
"Je moet het gewoon een keer uitproberen. Ervaring zegt zoveel meer dan woorden. Echt geloof me; als je het gedaan hebt, begrijp je wat het zo therapeutisch maakt. Het is zo bijzonder!' 
Nu zit zij op haar mobiel. Voordat mijn onrechtvaardigheidsgevoel te veel de kop op steekt, vervolgt ze. 
'Kijk, ik heb die therapeut die Henk aanbeveelt opgezocht. Je kan meteen een afspraak maken, ze heeft een kalender waarop te zien is wanneer ze tijd heeft. Doen? Ga ik met je mee.'
Uhm. Uhmmmmmmm. Alweer gaat deze supporter veel te hard. 
Maar ik ken mezelf ook en zal tergend langzaam gaan door vele beren op de weg. Misschien zelfs afstel door uitstel creëren. 
'Oké, we doen het.' Ik graaide naar mijn agenda die een aantal pagina's miste uit het verleden en scrolde verder naar 3 weken in de toekomst. 'Woensdag 23 juni in de ochtend zou kunnen..', zei ik terwijl ik vergeleek met de kalender op de website. 
Met haar vingervlugheid, was de sessie reeds geboekt. De gedachte dat ik geen benul had van prijzen, maakte dat ik al spijt had van deze snelle beslissing. Gadverdamme. Wat had ik gedaan? 
Maar ik moest doorpakken. Bezwaard innerlijk verzet gaf zich gewonnen en ik noteerde de afspraak. 
'Hoeveel zou het zijn?', vroeg ik benepen. 
"Uhm... voor een representant 35 euro en voor de vraaginbrenger 120.' Ze lijkt zich te verontschuldigen door hoe ze praat, dus ik voel al aan mijn water dat ik de vraaginbrenger zal zijn. 
"Dus voor jou 120.' Ze kucht overdreven, lacht en gooit een kussen naar me. 
'Komt goed, lieffie!', roept ze hard.
Typisch Henriette. En ik ben er weer ingestonken. 

Bij afscheid omhelst ze mij en fluistert ze dat ik een stoere was vandaag. 
Nu zit ik met een glas water en mok slaapthee naar de USB te kijken waar de tovenarij op te vinden is. Dus therapie.... Ik wil niet, ook weer wel, ben bang en ook nieuwsgierig; een mengelmoes van truttig my little pony gezeik en een heldhaftig samoerai zwaardgevecht. Ga ik mijn leven in de schaal gooien en gokken dat het begin van deze ontdekkingstocht goed voor me zal zijn? 
De audio afluisteren zal ik vanavond niet meer doen en begin aanstalten te maken om de lichten uit te doen en naar bed te gaan. 
De gordijnen dicht te trekken en mijn tanden te poetsen. De laatste teugen thee naar binnen te gieten en mijn ogen zwaarder te voelen worden. Het is het einde van een spannende dag, maar het voelt als het begin van een groot avontuur. 

"God, geef me een sein dat ik op de juiste weg zit. Waak over mij, zoals een herder over zijn schapen zou waken. 
Zorg voor mij, zoals een bezorgd kind liefde toont aan zijn huisdier. Houd van mij, zoals mijn vader mij lief had. Amen.'